Από το Σεμνό & Ταπεινό
Μέχρι προσφάτως, οι –αυτοπροσδιοριζόμενοι ως– στοιχειωδώς πολίτες αυτής της ταλαίπωρης χώρας βλέπαμε ότι το επίπεδο του πολιτικού λόγου που έχει επιλέξει να χειρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την πλέον υπεύθυνη θέση της κυβέρνησης, ήταν αντίστοιχο ενός πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου παραμονές φοιτητικών εκλογών.
Πλην όμως, τα πρόσφατα δείγματα γραφής των συριζαίων μας επιτρέπουν να καταλήξουμε στο δυστυχές συμπέρασμα ότι ο πολιτικός τους λόγος κυμαίνεται μεταξύ συνεδριάσεως δεκαπενταμελούς λυκείου (στην καλύτερη) και σε εξέδρα χουλιγκάνων σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος, μια και είναι επίκαιρο (στην χειρότερη).
Πως αλλιώς, άραγε, μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει το «επιχείρημα» που εκστόμισε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας (υπενθυμίζω ότι τυγχάνει Πρωθυπουργός) στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Χατζηνικολάου: «Σιγά ρε παιδιά, φέτος το Πάσχα είχε τη μεγαλύτερη έξοδο εκδρομέων!»;;;Πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη φράση του Τζανακόπουλου (υπενθυμίζω ότι είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος) ότι ο Μητσοτάκης δεν δικαιούται να μιλά για ανέργους, διότι ο ίδιος (ο Τζανακό) έχει μείνει δυο χρόνια στο Αιγάλεω!!!
Το πιο πρόσφατο, δε, κερασάκι σε αυτή την άνοστη τούρτα που σερβίρει καθημερινά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το Δελτίο Τύπου από το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού, με ημερομηνία 08.05.2017, το οποίο «σχολιάζοντας» ραδιοφωνική συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη στον ΣΚΑΪ διαλαμβάνει, επί λέξει, τα εξής:
«Ο κ. Μητσοτάκης τελικά δεν βγήκε σε "πρωινάδικο", όπως είχαμε προβλέψει προχθές, αλλά σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή για να καταγγείλει ότι ο ΠΑΟΚ κέρδισε με "πέτσινο" γκολ στον προχθεσινό τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Το γαρ πολύ της απελπισίας γεννά παραφροσύνη. Άντε και στην Αθλητική Κυριακή ή στη Δίκη της Δευτέρας!».
Τι να σχολιάσει κανείς σε αυτό;;; Το κείμενο μιλά από μόνο του. Άξιος ο μισθός του κάθε «Καρανίκα» που παρεπιδημεί στα υπόγεια του Μαξίμου.
Το πράγμα, δυστυχώς, έχει, πλέον, ξεφύγει από τα όρια του αστείου, του φαιδρού και του γελοίου. Το πράγμα, πλέον, είναι σοβαρό, καθώς ευτελίζεται κάθε έννοια στοιχειώδους πολιτικής ευπρέπειας.
Προσωπικά, βέβαια, τίποτε δεν με εκπλήσσει με αυτούς τους τύπους που κάναν ρεσάλτο στην εξουσία το 2015.
Όταν το ότι δεν φορούν γραβάτα ανάγεται σε μείζονα πράξη «αντίστασης» στον «αστικό κομφορμισμό», όταν έχει εξαλειφθεί από τον δημόσιο λόγο τους ο πληθυντικός ευγενείας, όταν εμφανίζονται σε επίσημες εκδηλώσεις με τα πουκάμισα έξω και με κασκόλ πάνω απ’ τα σακάκια, όταν, σε τελική ανάλυση, γίνονται υπουργοί οι πάσης φύσεως τσίρκα, τότε όλα είναι πιθανά…
Όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η υιοθέτηση, ύπαρξη και τήρηση στοιχειωδών κανόνων αποδεκτής συμπεριφοράς εντός του πλαισίου της κοινωνικής συμβίωσης αποτελεί θεμέλιο λίθο αυτού που σήμερα ονομάζουμε πολιτισμό. Διότι, εάν η ανθρωπότητα δεν είχε αποφασίσει ότι για να συμβιώσει απαιτείται η τήρηση κανόνων, τότε ακόμα θα καβαλάγαμε τα δέντρα και θα τρώγαμε βελανίδια.
Στην Ελλάδα, βέβαια, του 2017 κάποιοι νομίζουν ότι τρώμε σανό, άλλοι, δε, πιστεύουν και ότι μας ψεκάζουν/ Μπορεί να είναι κι έτσι. Εξάλλου, το 2015 κάναμε ως λαός ό,τι μπορούσαμε, και μάλιστα τρεις, συναπτά, φορές, για να τους επιβεβαιώσουμε…
Ο σανός, όμως, κάποια στιγμή τελειώνει. Αναμένουμε να φυσήξει και λίγος αέρας για να διαλυθούν τα σημάδια του ψεκασμού από τον -μολυσμένο πολιτικά- αέρα.
Υγιαίνετε!
Σεμνός & Ταπεινός
