«Ξενάγηση» στην Κωνσταντινούπολη του φόβου
ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΖΙΜΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Επί 15 χρόνια η «Ελένη Οικονόμου» (το πραγματικό όνομά της είναι άλλο, πλην όμως μας παρακάλεσε να το αλλάξουμε για ευνόητους λόγους) ξεναγούσε γκρουπ Ελλήνων τουριστών από τη Θεσσαλονίκη και την υπόλοιπη Ελλάδα στα αξιοθέατα της Κωνσταντινούπολης.
Η ροή ήταν μεγάλη και τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα ταξίδευε στην Πόλη. Μόνο το τουριστικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο εργαζόταν, έστελνε στις «καλές εποχές» τρία - τέσσερα λεωφορεία την εβδομάδα στην Πόλη, ενώ τις ημέρες αιχμής (Χριστούγεννα, Πάσχα, Απόκριες) έφευγαν για τη «βασίλισσα του Βοσπόρου» περισσότερα από 50 πούλμαν με τουρίστες!
«Το κλαμπ Ρέινα, όπου σημειώθηκε το τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα, ήταν μεταξύ των τουριστικών αξιοθεάτων στα οποία πηγαίναμε κόσμο. Μέχρι πριν από τέσσερα - πέντε χρόνια ξεναγούσαμε στους χώρους του Ελληνες μαθητές σχολικών εκδρομών», λέει στην «Κ» η Ελληνίδα ξεναγός. Ωστόσο, μετά και το αποτυχημένο πραξικόπημα του καλοκαιριού στην Τουρκία και τις κλιμακούμενες τρομοκρατικές επιθέσεις, η κίνηση σταμάτησε, αφού δεν είχε αντικείμενο πλέον. Ωσπου δεν άντεξε και αποφάσισε να γίνει η ίδια...τουρίστρια, όμως σε μια άλλη πόλη από αυτήν που ήξερε.
Μαζί με άλλους τρεις φίλους επιβιβάστηκε σ’ ένα από τα τελευταία λεωφορεία της ελληνοτουρκικής κοινοπραξίας, που εκτελούν κάποια δρομολόγια μεταφέροντας κυρίως μουσουλμάνους από τη Θράκη, και με αφορμή τον εορτασμό των Θεοφανίων στο Φανάρι, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη.«Ξεναγήσατε τον εαυτό σας εκεί όπου άλλοτε ξεναγούσατε εκατοντάδες τουρίστες κάθε βδομάδα, τι είδατε, πώς αισθανθήκατε;», τη ρωτάμε.
«Είδα τρομοκρατημένους ανθρώπους, με κατακυρίευσε η θλίψη», λέει και αρχίζει την «ξενάγηση» τούτη τη φορά στην Κωνσταντινούπολη του φόβου και της ερημιάς. «Κατ’ αρχήν το λεωφορείο μάζεψε δεν μάζεψε γύρω στα 18 άτομα από τη Θεσσαλονίκη και τις πόλεις της Θράκης από τις οποίες πέρασε, που άλλες εποχές γέμιζε ασφυκτικά». Κατέλυσε σ’ ένα από τα ξενοδοχεία της πλατείας Ταξίμ, στο τουριστικό κέντρο της πόλης, και εκεί δέχθηκε την πρώτη κρυάδα. Αναζήτησε γνωστούς και φίλους με τους οποίους συνεργαζόταν από χρόνια αλλά δεν τους βρήκε. «Είχαν φύγει να δουλέψουν σε ξενοδοχεία στη Γαλλία, πάρα πολλές γνωστές ξενοδοχειακές μονάδες στο Ταξίμ έχουν κλείσει, χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στην ανεργία, δεν πατάει τουρίστας».
Επισκέφθηκε γνώριμους για εκείνη τόπους. «Τρόμαξα μ’ αυτό που αντίκρισα». Πήγε στο Φανάρι για την πατριαρχική Θεία Λειτουργία και τον αγιασμό των υδάτων και είδε για πρώτη φορά ελάχιστους Ελληνες πιστούς, όταν «άλλα χρόνια συνέρρεαν καραβάνια».
Κλειστά μαγαζιά
«Θανάσιμη ερημιά» τύλιγε την Αγία Σοφία, ελάχιστοι Αραβες τουρίστες ξεναγούνταν βιαστικά στο Τοπ Καπί και το Ντολμά Μπαξέ, στην περίφημη αγορά Καπαλί Τσαρσί, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, δεν υπήρχε ψυχή, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά, πάνοπλοι αστυνομικοί περιπολούσαν στο τουριστικό κέντρο της πόλης, ενώ άλλοι ήταν ακροβολισμένοι σε μπαλκόνια και ταράτσες.
Περπάτησε στο κοσμοπολίτικο Πέρα, διέσχισε την περίφημο λεωφόρο του Ιστικλάλ. «Ελάχιστοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν. Με κατέλαβε ένας αόρατος φόβος, αυτός που έχει φωλιάσει για τα καλά στις ψυχές των ανθρώπων στην Κωνσταντινούπολη. Ο ένας κοιτάει καχύποπτα τον άλλο μήπως και κουβαλάει σακίδιο, όλα τα σταθμευμένα αυτοκίνητα είναι δυνάμει απειλή. Κανείς δεν αισθάνεται πουθενά πλέον ασφαλής».
Η «Ελένη» έμεινε τέσσερις μέρες στην Πόλη. «Είδα φοβισμένους ανθρώπους, ένας μαγαζάτορας στο Πέρα, τον οποίο γνώριζα, μου είπε: “τώρα πια εσείς οι Ελληνες δεν έρχεστε και δικαιολογημένα γιατί φοβάστε. Τι να πω εγώ που έρχομαι το πρωί στο μαγαζί και δεν ξέρω αν θα γυρίσω το βράδυ στα παιδιά μου;”».
Στις γιορτές ο ιδιοκτήτης τουριστικού γραφείου της Θεσσαλονίκης έλαβε από την Ελληνίδα μουσουλμάνα της Θράκης, συνεργάτιδά του που διατηρεί γραφείο εξυπηρέτησης ελληνικών γκρουπ στην Κωνσταντινούπολη, ένα ευχητήριο SMS. «Νομίζω ότι θα φύγουμε και εμείς από την Πόλη...», του έγραψε.
