Σοβιετοποίηση
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr)
Ετσι, στις σελίδες της «Αυγής» μπορούσε κάποιος να διαβάσει για τον Ορειβατικό Σύλλογο Τζουμέρκων που έβγαζε ψήφισμα για τις αμερικάνικες ατομικές δοκιμές στη Νεβάδα και για τον Σύλλογο Βυρσοδεψών Καβάλας που ζητούσε την παύση του πολέμου στην Ινδοκίνα.
Η πρακτική της άλωσης από το ΚΚΕ εγκαταλείφθηκε τη δεκαετία του ’80, όταν το κόμμα κατάλαβε ότι είχε διώξει από τους συλλόγους κάθε άνθρωπο που δεν ήταν ήδη μέλος του. Οτι μετά από 30 χρόνια διοικητικών συμβουλίων που έπαιρναν γραμμή από το κόμμα οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να δει ξανά το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» ή να ακούσει μια ομιλία του Φαράκου για τα ψέματα των Αμερικανών για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Οπου υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον, οι σύλλογοι επιβίωσαν. Οπου δεν υπήρχε, τους χάσαμε αφήνοντας πίσω φυλλάδια του κόμματος ντανιασμένα στην τουαλέτα και μερικές ιστορίες για παιδιά τύπου «Πώς ο μπαμπάς συνάντησε τη μαμά».
Τι γίνεται, όμως, όταν αντί για έναν φυσιολατρικό σύλλογο το κόμμα ελέγχει τη συνδικαλιστική σου οργάνωση που ελέγχει την ιατροφαρμακευτική σου περίθαλψη και τη σύνταξή σου; Τι γίνεται όταν είσαι μέλος της ΕΣΗΕΑ και κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που απωθούσες από το μυαλό, ότι το Ταμείο σου έχει γίνει κέντρο λογοκρισίας της Κουμουνδούρου, μπαίνει στην καθημερινότητά σου; Οταν μια επιτροπή πέντε ατόμων, με πλειοψηφία 3-2, κόβει από τρεις βετεράνους επαγγελματίες τη σύνταξη διαγράφοντάς τους από 6 μέχρι 18 μήνες επειδή στηρίξανε το «Ναι» στο δημοψήφισμα; Κάτι που σε κάνει να σκεφτείς πόσο κοντά είμαστε στη σοβιετοποίηση. Στην πρακτική της Σοβιετικής Ενωσης να έχει μια ένωση για κάθε επάγγελμα. Η ένωση να αποφασίζει αν είσαι καλός επαγγελματίας, οπότε μπορείς να συνεχίσεις να δουλεύεις ή αν θα πρέπει να ψάχνεις για άλλο επάγγελμα.
Οχι δηλαδή να κρίνει το κοινό, δηλαδή οι πολίτες, αλλά η εξουσία. Μια χαρά εκλεγμένες ήταν οι διοικήσεις των επαγγελματικών σωματείων της Σοβιετικής Ενωσης. Εκλεγμένες από επαγγελματίες που καταλάβαιναν ότι για να τα περνάνε καλά είναι αρκετό το κράτος με την τηλεόρασή του και με τα επιδοτούμενα Μέσα του και όχι οι άκαρδοι ιδιοκτήτες που θα έχουν απαιτήσεις.
Το ζητούμενο των διαγραφών δεν ήταν ο Μαλέλης, ο Πορτοσάλτε και ο Κονιτόπουλος (αρχισυντάκτης της εκπομπής του Μπογδάνου στον ΣΚΑΪ) να ακολουθήσουν την επόμενη φορά τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο στόχος ήταν ο παραδειγματισμός. Ο επόμενος πιτσιρικάς που θα θελήσει να γράψει για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. να θυμηθεί τι πάθανε οι άλλοι. Και να αυτολογοκριθεί.
Στα απολυταρχικά καθεστώτα καλοί συντάκτες είναι οι φοβισμένοι συντάκτες. Η τιμωρία της διαγραφής των τριών ήταν ένα βήμα προς την «καλή» ελληνική δημοσιογραφία.
