Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Πολύ καλό άρθρο του Ηλ. Μαγκλίνη περί νέας ή παλιάς ΕΡΤ


Νέα ή παλιά ΕΡΤ;
ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ
Παραμονές των βουλευτικών εκλογών του 1981, τα πολιτικά κόμματα έκαναν, στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας, τα περάσματά τους από την (αποκλειστικά δημόσια τότε) τηλεόραση. Με το σταγονόμετρο παραχωρούνταν χρόνος και στα διάφορα εξωκοινοβουλευτικά κομμουνιστικά μορφώματα της εποχής – με μία σημαντική υποσημείωση: η τηλεπαρουσιάστρια ανακοίνωνε στο τηλεοπτικό κοινό ότι ακολουθεί πεντάλεπτη (αν θυμάμαι καλά) προεκλογική παρουσίαση ενός κόμματος, αλλά «με περικοπές εξαιτίας ακραίων τοποθετήσεων». Με άλλα λόγια, επισήμως γινόταν λογοκρισία. Θυμάμαι ακόμη το οργίλο ύφος και την ένταση στη φωνή των εκπροσώπων εκείνων των κομμάτων, οι οποίοι επιδίδονταν στη γνωστή, χιλιομασημένη πια, δαιμονοποίηση του καπιταλισμού με όλη εκείνη την παλαιομαρξιστική φρασεολογία και ορολογία (jargon). Το θέαμα ήταν γραφικό – γινόταν ακόμη πιο γραφικό όταν αντιλαμβανόσουν τα «κοψίματα» από τους λογοκριτές.
Με εντυπωσιάζει, πάντως, σήμερα το ότι το 1981 γινόταν λίγο-πολύ αποδεκτό χωρίς παρατράγουδα το γεγονός ότι η δημόσια τηλεόραση επιδιδόταν επισήμως σε λογοκρισία, επειδή π.χ. (όντως απίθανοι) εκείνοι οι τύποι καλούσαν τον κόσμο να βγει στους δρόμους και να κάνει επανάσταση – αυτή ήταν η «ακραία φρασεολογία». Σήμερα που οι πάντες έχουν τον χρόνο τους στην τηλεόραση (δημόσια, αλλά κυρίως ιδιωτική), από τους πιο γραφικούς μέχρι τους πλέον επικίνδυνους, αναρωτιέμαι: πότε ήταν καλύτερα; Τότε ή τώρα; Απάντηση: ούτε τότε ούτε τώρα. Πίσω από αυτά τα κρούσματα είτε λογοκρισίας είτε ασυδοσίας κρύβεται μια πολιτισμική, ανθρωπολογική παθογένεια έλλειψης εσωτερικού μέτρου, αξιακού και ηθικού. Γι’ αυτό και όσο θα συνεχίζουμε να λογαριάζουμε την τρέχουσα κρίση μόνο με αριθμούς, θα πέφτουμε συνέχεια έξω –ιδού, εδώ συμφωνούμε με το συριζαϊκό «οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς»– μα για τους τελείως διαφορετικούς λόγους.
Το «μαύρο στην ΕΡΤ» από την κυβέρνηση Σαμαρά ήταν ένα ολέθριο λάθος, που μακροπρόθεσμα οδήγησε σε κατάρρευση. Τα πρώτα όμως δείγματα της «νέας» (εδώ θέλει πολλά εισαγωγικά) ΕΡΤ, με τις φαντασιώσεις και τους θεατρινισμούς να κατακλύζουν τους πάντες, κυρίως αυτό το αυταρχικό «εμείς ή αυτοί», μάλλον αναδεικνύουν τα ελλείμματα που μας κατατρέχουν ως κοινωνία, ως κουλτούρα. Αλλά ας περιμένουμε να δούμε.