Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Καταραμένο DNA


Από τον Ανένταχτο
Δεν είμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεν είμαι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ και δεν ξέρω εγώ τι άλλο κυκλοφορεί.

Άλλωστε εάν δήλωνα οτιδήποτε άλλο, θα ερχόμουν σε αντίθεση με την υπογραφή μου.
Θα πω ότι είμαι με την Ελλάδα, αν και αυτό το λένε πολλοί τώρα και έχει χάσει την αξία του, κυρίως λόγω των στομάτων από τα οποία έχει εκστομιστεί αυτή η δήλωση.
Σε κάθε περίπτωση είμαι με την λογική.
Όμως αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 5 χρόνια στην χώρα μας είναι τουλάχιστον εμετικό.
Βεβαίως  η Ελλάς εις τους αιώνας των αιώνων  ήτο ανέκαθεν μία περίπτωση που δεν μπορούσε να εξηγηθεί λογικά.
Αχαρτογράφητη.
Κάτι σαν ένα ανεξήγητο αυτοάνοσο νόσημα.
Case study που θα λέγαμε και εις στην βαρβαρική.
Αλλιώς δεν εξηγείται.
Δεν μπορούμε να ομονοήσουμε σε τίποτα πλέον. Η μικρότητα και συμφεροντολογία στο μεγαλείο της.
Γιατί εάν δεν τα χαρακτηρίσω έτσι, τότε μιλάμε απλά για προδότες.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μία κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να διαπραγματευτεί με τους πιστωτές της χώρας και μονίμως να της βάζουμε τρικλοποδιές.
Τρόικα εσωτερικού που είπε εύστοχα και ο Αλέξης… Και από την έως τώρα εξέλιξη των πραγμάτων είναι το μόνο εύστοχο που έχει κάνει, γιατί κατά τα άλλα έχει σπάσει τα ταμπλώ…
Τρικλοποδιές λοιπόν. Όχι τώρα. Εδώ και 5 χρόνια.
(Αντώνη, Αλέξη και όλοι οι υπόλοιποι τα ακούτε ;;;)
Δεν λέω να συμφωνήσουμε σε όλα. Αλλά σε κάποια απολύτως λογικά είναι επιτακτική Εθνική ανάγκη να γίνει.
Πότε θα καταλάβουμε ότι ο «εχθρός» είναι εξωτερικός;
Ο Έλληνας κουβαλάει στο DNA του τη μισαλλοδοξία του, την εσωτερική φαγωμάρα.
Είμεθα Έθνος ανάδελφον που έχει ειπωθεί.
Βεβαίως κουβαλάει και την Εθνική συνείδηση, η οποία όμως είναι σε μόνιμη ύπνωση.
Και επειδή τα κάνουμε όλα τελευταία στιγμή, έτσι και το ξυπνητήρι χτυπάει 5-6 φορές και δεν το ακούμε. Πεταγόμαστε όρθιοι στο τελευταίο χτύπημα.
Μόνο που το ύστατο αυτό χτύπημα ιστορικά αποδεδειγμένο είναι ένας πόλεμος ή μια εθνική καταστροφή...
Το ξυπνητήρι χτυπάει τα τελευταία 5 χρόνια. Τι χρειαζόμαστε για να ξυπνήσουμε;
Εις το επανιδείν
Ο Ανένταχτος