Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Εύστοχο άρθρο του Αλ. Παπαχελά για τη στάση απέναντι στο Ισραήλ, μεταξύ ηθικής και ρεαλισμού


Απέναντι στο Ισραήλ, μεταξύ ηθικής και ρεαλισμού
Αλέξης Παπαχελάς 
Το Ισραήλ έχει εισέλθει εδώ και πολλά χρόνια σε έναν λάθος δρόμο, ο οποίος οδηγεί σε στρατηγικό αδιέξοδο. Η σημερινή του ηγεσία δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική ηγεσία περασμένων δεκαετιών.
Διακατέχεται από ακραίες απόψεις, ουδόλως ενδιαφέρεται για λύση του παλαιστινιακού ζητήματος και αγνοεί επιδεικτικά τη διεθνή κοινή γνώμη. Το εκλογικό σύστημα έχει εγκλωβίσει τη χώρα σε μια ηγεμονία ακραίων κομμάτων, ενώ ταυτόχρονα έχουν εξαφανιστεί οι μετριοπαθείς, φιλειρηνικές φωνές του παρελθόντος. Κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να συμφωνήσει με τις απόψεις και τις τακτικές της Χαμάς. Το Ισραήλ, με την πολιτική των επιθετικών εποικισμών που ξεπέρασαν κάθε λογικό όριο και την επιβολή ενός τύπου απαρτχάιντ γύρω από τη Γάζα, έχει ωθήσει όμως ένα μεγάλο μερίδιο του παλαιστινιακού λαού στην απόγνωση, η οποία με τη σειρά της τρέφει τον φανατισμό και τον εξτρεμισμό.
Είναι βεβαίως και άτυχοι οι Παλαιστίνιοι, γιατί πολλοί από τους ηγέτες τους νοιάζονταν περισσότερο για τον δικό τους πλουτισμό παρά για την πρόοδο του λαού τους. Ετσι έχουμε φτάσει σήμερα σε ένα μεγάλο αδιέξοδο.
Το Ισραήλ χάνει τους φίλους και τους υποστηρικτές του διεθνώς, τους ανθρώπους που στήριξαν σε δύσκολους καιρούς το δικαίωμά του να υπάρχει και να προστατεύει τα ζωτικά του συμφέροντα και την ασφάλεια των πολιτών. Αυτά που συμβαίνουν τώρα στη Γάζα, σε συνδυασμό με την προφανή άρνηση κάθε συμβιβασμού με τους Παλαιστινίους, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για την υποστήριξή του.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Τα στρατηγικά της συμφέροντα επέβαλαν το τελευταίο διάστημα τη στενή, εμφανή και μη, συνεργασία με το Ισραήλ. Απέδωσε καρπούς αυτή η σχέση και για τα ελλαδικά και για τα κυπριακά συμφέροντα. Το ρήγμα μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας βαθαίνει και δύσκολα θα επουλωθεί όσο βρίσκεται στην εξουσία ο Ερντογάν. Το νέο ενεργειακό σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αφήνει πολλά περιθώρια χειρισμών. Η Αθήνα πρέπει να βαδίσει σε ένα τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στην υποστήριξη βασικών αρχών δικαίου και ηθικής και στον ρεαλισμό, μια ισορροπία που μόνο εύκολη δεν είναι.