Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Ανάλυση για την γοητεία της Μαρίν Λεπέν στους Γάλλους


Ανησυχητική γοητεία της Μαρίν Λεπέν
Αν και δεν διαθέτει κυβερνητικό πρόγραμμα, συσπειρώνει όλο και περισσότερους Γάλλους
Της Αλεξίας Κεφαλά
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Ο χειμώνας στη Γαλλία άρχισε ήδη να δείχνει τα δόντια του, με αποτέλεσμα οι Γάλλοι να σπεύδουν, νωρίτερα από το αναμενόμενο, να εμβολιαστούν για την πρόληψη του ιού της γρίπης.
Παράλληλα, η κυβέρνηση του προέδρου Φρανσουά Ολάντ αναζητεί το εμβόλιο κατά του Εθνικού Μετώπου. Η συσπείρωση των Γάλλων γύρω από το κόμμα της Μαρίν Λεπέν καθίσταται, μέρα με τη μέρα, τρομακτική πραγματικότητα. Οι πολιτικοί, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα μέσα ενημέρωσης προέβαιναν στις πιο δυσοίωνες εκτιμήσεις, όμως το μέγεθος της παρούσας κατάστασης ξεπέρασε τις προβλέψεις τους.
Την περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκαν τοπικές εκλογές στην Μπρινιόλ, μια γαλλική κοινότητα περίπου 16.000 κατοίκων, η οποία βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Μασσαλία. Επρόκειτο για εκλογές ήσσονος σημασίας, με ποσοστό αποχής ρεκόρ, όμως απέκτησαν έναν συμβολισμό. Από το 2008, δήμαρχος της Μπρινιόλ εκλεγόταν κομμουνιστής, αλλά οι κάτοικοι αυτής της μικρής γοητευτικής πόλης αποφάσισαν να αποκλείσουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα από τον πρώτο κιόλας γύρο και ψήφισαν με ποσοστό 40% τον υποψήφιο του Εθνικού Μετώπου.
Ενα κεραυνοβόλο χτύπημα για την κυβέρνηση. Εντούτοις, εξετάζοντας πιο προσεκτικά τις καταστάσεις, συμπεραίνουμε ότι αυτές οι εκλογές στην Μπρινιόλ μόνο τυχαίο γεγονός δεν αποτελούν. Προκειμένου να αυξήσει τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις για τις δημοτικές ή τις ευρωπαϊκές εκλογές, η Μαρίν Λεπέν δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Εκμεταλλεύεται τα λάθη της κυβέρνησης, τις εμφύλιες αντιπαλότητες της Δεξιάς, αλλά και την έλλειψη ηγεσίας, προκειμένου να θίξει τα αγαπημένα της θέματα: την κρίση, την ανεργία, τους φόρους, τους φόβους και κυρίως την αίσθηση ότι η Δεξιά και η Αριστερά δεν διαθέτουν τις απαντήσεις για όλα αυτά. Ομως, πρωτοφανές φαινόμενο στη Γαλλία, ίσως και επικίνδυνο, είναι ότι πλέον δίχως ταμπού παραδέχεται κανείς ότι επιθυμεί να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, εν προκειμένω τη Μαρίν Λεπέν, η οποία διαβεβαιώνει ότι προτείνει μια εναλλακτική στο υπάρχον σύστημα.
Ωστόσο, το σύστημα που η ίδια επικρίνει είναι αυτό που εδώ και χρόνια συνωμοτεί υπέρ της με δαιμονοποιήσεις και δημιουργώντας συναίσθημα φόβου στους πολίτες, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Επί του παρόντος, η Λεπέν γοητεύει το κοινό, παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει κυβερνητικό πρόγραμμα, μόνο υποδείξεις, ενώ το κόμμα της είναι φορέας υποδοχής όλων: οι Γάλλοι διαμαρτύρονται για τους μισθούς τους; Η Λεπέν τάσσεται υπέρ της αύξησης των μισθών. Αυξάνονται οι φόροι; Η Λεπέν υποστηρίζει το πάγωμά τους…  
Επιπλέον, απειλεί να επιτεθεί σε όλους εκείνους που χαρακτηρίζουν την παράταξή της ακροδεξιά. Αυτό αποτελεί μια επικοινωνιακή εκστρατεία σχεδιασμένη εντέχνως, προκειμένου να αποδείξει ότι μετέτρεψε το Εθνικό Μέτωπο σε άλλο κόμμα. Αυτή η τακτική δεν είναι πρωτοφανής. Οι πρώην νεοφασίστες του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος άλλαξαν πρόσφατα την ονομασία του κόμματός τους, εν τη ηγεσία του Τζιανφράνκο Φίνι.Οι νεωτεριστές αποκαλούνται εφεξής Εθνική Συμμαχία.
Μόνο που το Εθνικό Μέτωπο διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός εξτρεμιστικού κόμματος και θα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει προφίλ. Πράγματι, αυτό το κόμμα, το οποίο δημιουργήθηκε πριν από 40 χρόνια από τον Ζαν-Μαρί Λεπέν, είχε στόχο τη συσπείρωση όλων των ακροδεξιών, συμπεριλαμβανομένων των οπαδών του στρατηγού Πετέν, των παραδοσιακών φονταμενταλιστών και των βασανιστών της Αλγερίας.
Αν η Μαρίν προτίθεται να αλλάξει την ονομασία της παράταξής της, θα πρέπει, σε όρους ψυχανάλυσης, να αποτινάξει την πατρική φιγούρα από πάνω της. Ομως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να εμπίπτει στις άμεσες προτεραιότητές της.
Εν τω μεταξύ, η ίδια αποτελεί αγαπημένο πρόσωπο της γαλλικής πολιτικής σκηνής, όπως ο Νικολά Σαρκοζί. Η δημοτικότητά τους εκφράζει μια απαίτηση για τάξη και σταθερότητα, ακόμη και στους ψηφοφόρους της Αριστεράς. Τα λοιπά πολιτικά πρόσωπα απλώς εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην πίστη των Γάλλων στο ιδεώδες της δημοκρατίας, δηλαδή στη δυνατότητα του γαλλικού λαού να αποφασίζει ο ίδιος για το μέλλον του. Απομένει μόνο να δούμε εάν θα προβεί στις σωστές επιλογές.