Γόρδιος Δεσμός η Συρία
Του Άγγελου Στάγκου
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Είναι φανερό ότι επικρατεί διεθνής αμηχανία σχετικά με όσα γίνονται και τις πιθανές εξελίξεις σχετικά με τη Συρία.
Οι παίκτες είναι πολλοί, αρκετοί από αυτούς αναμείχθηκαν ανοιχτά από την αρχή στο μακελειό που γίνεται εκεί και συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, άλλοι πάλι το έκαναν πιο καλυμμένα και υπόγεια, αλλά είναι σαφές πλέον ότι το πρόβλημα έχει πάρει διεθνείς διαστάσεις. Στη Συρία δεν πολεμούν, σφάζουν και σφάζονται σήμερα αποκλειστικά οι ντόπιοι, ενώ οι συγκρούσεις δεν ξεκίνησαν επειδή ένα μέρος του πληθυσμού ξεσηκώθηκε γιατί δεν άντεχε άλλο την καταπίεση ενός απολυταρχικού καθεστώτος.
Ο «εμφύλιος» της Συρίας είναι ταυτόχρονα θρησκευτικός πόλεμος, καθώς οι αντίπαλες παρατάξεις είναι σε χοντρές γραμμές οι Σουνίτες από τη μία πλευρά και οι Αλεβίτες, οι Σιίτες με τους Χριστιανούς από την άλλη, αλλά έχει επίσης όλα τα χαρακτηριστικά μιας στρατηγικής σύγκρουσης γεωπολιτικών συμφερόντων. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι παίρνουν μέρος άμεσα σε αυτήν το Ισραήλ, το Ιράν, η Τουρκία, η Χεζμπολάχ, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, ακραίοι ισλαμιστές από όλο τον κόσμο και κάπως πιο έμμεσα η Ρωσία και οι ΗΠΑ, ίσως και η Βρετανία, καθώς υπάρχουν πληροφορίες ότι Αγγλοι βετεράνοι εκπαιδεύουν σε τουρκικό έδαφος πολεμιστές των αντιπάλων του καθεστώτος Ασαντ. Για όλα αυτά ανησυχούν επίσης σφόδρα και για διαφορετικούς λόγους οι γειτονικές Αίγυπτος και Κύπρος, καθώς και η διεθνής κοινότητα.
Αλλά ενώ κάποιος μπορεί να εξηγήσει ώς ένα βαθμό γιατί αναμείχθηκαν τόσο πολύ στο «Συριακό», οι ακραίες σουνιτικές χώρες και οι φονταμενταλιστές, το Ιράν, το ενδιαφέρον της Τουρκίας και την ανησυχία της Ρωσίας, τα ερωτήματα για το Ισραήλ και ιδιαίτερα για τις ΗΠΑ παραμένουν αναπάντητα. Γιατί δηλαδή η Ουάσιγκτον ενθάρρυνε την πτώση ενός αυταρχικού, αλλά κοσμικού, καθεστώτος όπως αυτό του Ασαντ, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να ελέγξει τις εξελίξεις και τη διάδοχη κατάσταση που θα προκύψει; Και γιατί το Ισραήλ θα αισθάνεται πιο άνετα αν καταρρεύσει το καθεστώς Ασαντ, κάτι που δείχνει να επιθυμεί, και επικρατήσουν ακραίοι ισλαμιστές;
Οι ενδείξεις τώρα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση Ομπάμα βρίσκεται σε αμηχανία. Διαπίστωσε κάποια στιγμή ότι ακραίοι ισλαμιστές και όχι φιλελεύθεροι δημοκράτες έχουν το πάνω χέρι επί του πεδίου της μάχης στη συριακή αντιπολίτευση. Κατάλαβε από τα στοιχεία που υπάρχουν ότι αν έγινε περιορισμένη χρήση χημικών, οι «αντάρτες» ήταν αυτοί που την έκαναν. Είδε επίσης ότι σφάζονται ανελέητα οι χριστιανοί από τους ακραίους ισλαμιστές και αν αυτό γίνει ευρέως αντιληπτό, θα υπάρξουν αντιδράσεις και μέσα στις ΗΠΑ. Κυρίως όμως διαβλέπει ότι το Ισραήλ θέλει να σύρει τις ΗΠΑ σε άμεση ανάμειξη στην περιοχή, πρώτον για να πιεστεί αφόρητα το Ιράν, δεύτερον για να μην επιτρέψει την ανάμειξη των ακραίων ισλαμιστών και τρίτον, για να εξασφαλιστεί ότι η διάδοχη κατάσταση δεν θα συνεργάζεται με το Ιράν, η Τουρκία δεν θα παίζει τον πρώτο ρόλο και η νέα Συρία θα είναι εξαιρετικά αδύναμη.
Δύσκολα πράγματα όλα αυτά και προς το παρόν βλέπουμε την Ουάσιγκτον να προσπαθεί να «τα βρει» με τη Ρωσία, για να αποφύγει τα χειρότερα. Κάτι που αναμενόταν εδώ και καιρό και που βέβαια πάλι προϋποθέτει πτώση του καθεστώτος Ασαντ. Αλλά και αυτά είναι δύσκολα πράγματα.
