- Να μου τον προσέχεις. Τον αγαπάω σχεδόν όσο και τη μάνα μου. Από μωρό τον έχω, λέει στον Γιωρίκα λίγο πριν φύγει και αυτός τον καθησυχάζει :
- Μην ανησυχείς. Θα τον προσέχω σαν τα μάτια μου
Μετά από δύο μέρες, ενώ ήδη ο Κωστίκας έχει φτάσει στον προορισμό του, χτυπά το τηλέφωνο :
- Ελα, Κωστίκα. Ο Γιωρίκας είμαι. Ο γάτος ψόφησε.
Τον Κωστίκα τον λούζει κρύος ιδρώτας κι αφού από καθαρή τύχη γλιτώνει το εγκεφαλικό, αρχίσει να ψελλίζει :
- Πώς τα λες έτσι αυτά τα πράγματα, ρε Γιωρίκα; Δεν σού είπα ότι τον αγαπάω πολύ; Γιατί μου λες τόσο ξερά πως ψόφησε; Δεν μπορούσες να μού το πεις με τρόπο; Εγκεφαλικό κόντεψα να πάθω...
- Και πώς να στο έλεγα, ρε Κωστίκα; Αφού ψόφησε, απαντά ο Γιωρίκας
Οπότε για να τού μάθει τον τρόπο που λέγονται τα δυσάρεστα του λέει ο Κωστίκας :
- Άκου ένα παράδειγμα γι' αυτήν την περίπτωση. Έπρεπε πρώτα να με πάρεις τηλέφωνο και να μου πεις Κωστίκα, ο γάτος σου είναι στα κεραμίδια, για να με βάλεις σε ιδέα. Μετά από καμιά ώρα να με πάρεις και να μου πεις ο γάτος σου δεν κατεβαίνει και υπάρχει κίνδυνος να πέσει. Μετά να με πάρεις και να μου πεις ο γάτος σου έπεσε από τα κεραμίδια και χτύπησε σοβαρά. Αργότερα να μου πεις ο κτηνίατρος έχει βάλει τον γάτο σου στο χειρουργείο και πως η κατάστασή του είναι σοβαρή. Και μετά να με ξαναπάρεις και να μου πεις ο γιατρός βγήκε και μάς είπε πως, δυστυχώς, ο γάτος κατέληξε. Κατάλαβες πώς έπρεπε να μου το πεις;
Ο Γιωρίκας είπε πως κατάλαβε και δυο μέρες αργότερα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον Κωστίκα :
- Ελα, Κωστίκα. O Γιωρίκας είμαι. Η μάνα σου είναι στα κεραμίδια. Τό 'πιασες το υπονοούμενο ή θα χαλάσουμε μια περιουσία στα τηλέφωνα;
