Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Ένα απολαυστικό άρθρο για τον κόκκινο Πάνο


Κόκκινη γραμμή
Tου Στέφανου Κασιμάτη
Ο κόκκινος Πάνος Παναγιωτόπουλος κοιτάζει μακριά. Ας βρίσκουν αφορμή την εισβολή του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης, για να τον λοιδορούν οι εχθροί του, με την αγοραία μικρόνοια που τους διακρίνει.
Ου γαρ οίδασι οι αδαείς. Εκείνος, απερίσπαστος στο έργο του, δεν τους αφήνει να τον σύρουν στο επίπεδό τους. Ο Πάνος (πάντα κόκκινος και μόνο για λίγο κίτρινος, τις πρώτες στιγμές που είχε πληροφορηθεί την εισβολή στο υπουργείο...) μένει σταθερά προσηλωμένος στον κύριο στόχο του και επιδιώκει να φέρει εκεί τα αποτελέσματα. Και ιδού! Επέστρεψε από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες κομίζοντας μια επιτυχία: τη συμφωνία του με τον Τούρκο υπουργό Αμυνας για την ενεργοποίηση της μεταξύ τους «κόκκινης γραμμής», (σ.σ.: λέγεται έτσι διεθνώς, επειδή το κόκκινο είναι το χρώμα του συναγερμού, όχι προς τιμήν του Πάνου...)
Μόνον που, βάσει του πρωτοκόλλου, στην Τουρκία ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου είναι ανώτερος στην ιεραρχία από τον υπουργό Άμυνας  Αυτό παρέλειψε να μας το πει. Αλλά ας μην τον κακίζω, διότι φαντάζομαι ότι δεν το λέει ούτε στον εαυτό του. Κάτι τέτοια προκαλούν στρες· και το στρες βλάπτει το μαλλί, μεταξύ άλλων...