Πολύχρωμα σύμβολα, σχεδιασμένα για τη μάχη, σε γήπεδο ποδοσφαίρου
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
ΛΟΝΔΙΝΟ. Οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές στην ελίτ της Premier League στην Αγγλία, φορούν μπλούζες διακοσμημένες με σύγχρονες εκδοχές των οικόσημων που χρονολογούνται πίσω στις μεσαιωνικές μάχες.
Δυστυχώς, καμία από τις 20 ομάδες δεν πετυχαίνει υψηλή βαθμολογία όταν μιλάμε για καθαρότητα στο ντιζάιν ή αισθητική. Τα φανταχτερά χρώματα και οι άκομψες λεπτομέρειες είναι παντού. Κι όμως οι πιο ευφάνταστες μπλούζες αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα του τοπικού ντιζάιν, με την επιλογή του συμβολισμού να είναι ενδεικτική, συχνά εκκεντρική, και μας λέει πολλά για τον χαρακτήρα του συλλόγου, την ιστορία και τον τόπο του.
Οπως τόσες άλλες πλευρές του σύγχρονου ποδοσφαίρου, τα σύγχρονα εμβλήματα της Premier League αποτελούν προϊόντα εμπορευματοποίησης. Για δεκαετίες, οι περισσότεροι βρετανικοί ποδοσφαιρικοί σύλλογοι υιοθέτησαν τα αστικά εμβλήματα των δικών τους δήμων ή πόλεων. Αλλά καθώς άνοιξε η παγκόσμια αγορά για είδη ποδοσφαίρου και δικαιώματα των μίντια, πολλοί σύλλογοι αντικατέστησαν αυτά τα οικόσημα με ευδιάκριτα σύμβολα που θα ήταν αναγνωρίσιμα αυτομάτως – και γι’αυτό πιο κερδοφόρα. Ακόμη κι έτσι, σχεδόν κάθε σύλλογος έχει ένα έμβλημα που μοιάζει με παραδοσιακό οικόσημο.
Ορισμένα εμβλήματα αντανακλούν την γεωγραφία του συλλόγου. Τοπικά μνημεία εμφανίζονται στα μοτίβα της Εβερτον και της Ρέντινγκ. Εκείνο της Μάντσεστερ Σίτι έχει ένα καράβι σαν αναφορά στο κανάλι του Μάντσεστερ, μια διαγώνια ρίγα για κάθε ποτάμι της πόλης και έναν χρυσό αετό, ένα από τα εραλδικά της μοτίβα. Η Γουίγκαν έχει επίσης ένα αστικό σύμβολο, μια φλαμουριά, όπως έχει και η Τσέλσι, με ένα λιοντάρι ίδιο με το σήμα του παλιού δήμου του Τσέλσι, όσο και της οικογένειας του παλιότερου προέδρου του συλλόγου, Ερλ Κάντογκαν.
Αλλοι σύλλογοι αντλούν έμπνευση από την ιστορία τους. Το σύμβολο της Αρσεναλ αποτελεί αναφορά στο παρατσούκλι της Gunners – από τους αρχικούς παίκτες του συλλόγου, που εργάζονταν στα οπλοστάσια της Royal Arsenal στο Γούλγουιτς. Ενα σκωτσέζικο λιοντάρι είναι κεντημένο στο έμβλημα της Αστον Βίλα, στο Μπέρμιγχαμ, για να τιμήσουν τον Γουίλιαμ ΜακΓκρέγκορ, τον Σκωτσέζο που αναμείχτηκε στον σύλλογο το 1880. Ενα λευκό αστέρι λάμπει δίπλα στο λιοντάρι για να σημαδέψει τον μεγαλύτερο θρίαμβο της Βίλα: την απόκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου το 1982.
Ενας κόκκινος διάβολος κυριαρχεί στο έμβλημα του αγαπημένου μου συλλόγου, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αν και το Red Devils ήταν αρχικά το παρατσούκλι του συλλόγου ράγκμπι των Salford City Reds, το «Κόκκινοι Διάβολοι» υιοθετήθηκε από την United στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ύστερα από εντολή του μάνατζέρ της, Ματ Μπάσμπι, σαν τακτική εκφοβισμού των αντίπαλων ομάδων.
Το πιο συναισθηματικά φορτισμένο μοτίβο είναι εκείνο της Λίβερπουλ. Ενας κορμοράνος, σύμβολο της πόλης, πλαισιώνεται με δύο φλόγες για να τιμήσει τους 96 οπαδούς της που σκοτώθηκαν στο στάδιο του Χίλσμπορο, το 1989. Οι σιδερένιες Shankly Gates του Aνφιλντ, το στάδιο του συλλόγου, έχουν αντιγραφεί στην κορυφή του σήματος πάνω ακριβώς από τον τίτλο του ύμνου της Λίβερπουλ, «You’ll never walk alone».
