«Τρικυμία εν κρανίω» ή …άψογα εκτελεσμένο σχέδιο;

Από την Αλογόμυγα

Σήμερα το πρωί καθώς οδηγούσα, έτυχε να συντονίσω το δέκτη του ραδιοφώνου μου με την εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, όπου προσκεκλημένοι ήταν ο Κωστής Χατζηδάκης από τη Νέα Δημοκρατία και ο Δημήτρης Στρατούλης από τον Σύριζα. Ασχέτως της ανταλλαγής επιχειρημάτων σχετικά με τις προγραμματικές εξαγγελίες του κάθε κόμματος, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα, το οποίο και θα ήθελα να μοιρασθώ μαζί σας:

Μέχρι σήμερα κάθε φορά που άκουγα στελέχη του Σύριζα να αλληλοακυρώνουν το ένα το άλλο, φάσκοντας και αντιφάσκοντας για όλα σχεδόν τα μεγάλα εθνικά ζητήματα (οικονομία, εξωτερική πολιτική, ασφάλεια κλπ), ομολογώ, πως ήμουν ένας από εκείνους που σχεδόν διασκέδαζαν, παρ’ όλο που πάντοτε στη πίσω πλευρά του μυαλού μου κέρδιζε ολοένα και περισσότερο έδαφος η ανησυχία για το μέλλον της χώρας…  Μάλιστα συνήθιζα να αναπαράγω τις αντιφάσεις τους και να τις χρησιμοποιώ είτε προς επίρρωση των δικών μου επιχειρημάτων, κάθε φορά που ξιφουλκούσα λεκτικώς με γνωστούς και φίλους που στηρίζουν τον Σύριζα, είτε σχολιάζοντας τις υποτιμητικά, σε συνομιλίες με ανθρώπους που μοιράζονται τις δικές μου ιδεολογικές  πεποιθήσεις.
Σήμερα όμως για πρώτη φορά μία νέα ιδέα άρχισε να τριγυρίζει στο μυαλό μου… Μήπως τα συγκεκριμένα στελέχη του Σύριζα δεν εμφανίζουν αυτή την αντιφατική εικόνα λόγω ιδεολογικών διαφορών, αλλά αντιθέτως επειδή εφαρμόζουν ένα άρτια οργανωμένο προεκλογικό πλάνο; Και εξηγούμαι: Μέσα σε μία τόσο πολωμένη και σύντομη προεκλογική περίοδο, είναι γεγονός πως είναι σχεδόν αδύνατο για κάθε πολιτικό κόμμα να διοχετεύσει με καθαρή φωνή τις απόψεις-θέσεις του στη κοινωνία, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται στα κάγκελα. Ως εκ τούτου, μήπως οι αποσπασματικές κορώνες, όσο αντιφατικές κι αν είναι, τελικά βρίσκουν τους κατάλληλους αποδέκτες ανά περίπτωση; Για του λόγου το αληθές θα ήθελα απλά να παραθέσω δύο απλά και πρόσφατα παραδείγματα:

Στις 25 Μαΐου ο Βουλευτής του Σύριζα Γιάννης Μπαλάφας σόκαρε το πανελλήνιο όταν με απόλυτη άνεση δήλωσε πως στόχος του Σύριζα είναι η περιστολή των αμυντικών δαπανών, ακόμα κι αν ρισκάρουμε με τη Τουρκία. Πέντε ημέρες αργότερα, ο ίδιος, ο Πρόεδρος του Σύριζα, Αλέξης Τσίπρας, επισκέφθηκε το Πεντάγωνο, τάζοντας μάλιστα στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και αποκατάσταση των μισθολογικών αδικιών!
Ταυτόχρονα στο πεδίο της οικονομίας τα στελέχη του Σύριζα ξεπέρασαν τον εαυτό τους: Την ώρα που ο Δημήτρης Στρατούλης ανακοίνωνε περιχαρής τη θέση του για εκμετάλλευση των τραπεζικών καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών, ο Μανώλης Γλέζος μιλούσε για εσωτερικό δανεισμό, ενώ ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του Σύριζα Γιάννης Μηλιός διέψευδε τα παραπάνω και προανήγγειλε φόρο 1% σε όλες τις επιχειρήσεις, κερδοφόρες ή μη… Βέβαια ο αρμόδιος επί των οικονομικών του Σύριζα Γιώργος Σταθάκης, διαφώνησε με όλους τους προλαλήσαντες και απλά εξήγγειλε έκτακτη εισφορά στα εισοδήματα άνω των 50.000 €…
Επαναλαμβάνω, πως με μία πρώτη ανάγνωση, όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να αποτελούν απλά το ευφάνταστο σενάριο κάποιας πολιτικής επιθεώρησης ή και την επαλήθευση της γνωστής παροιμίας «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», αλλά μήπως τελικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο; Μήπως τελικά τα στελέχη του Σύριζα έχουν επιδοθεί σε μία ακατάσχετη, στοχευμένη παροχολογία; Για παράδειγμα τι θα ήθελαν να ακούσουν οι Έλληνες πολίτες που διαφωνούν με τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς; Πως φυσικά και θα μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες. Τι θα ήθελαν να ακούσουν τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων; Πως όχι μόνο δε θα μειωθούν οι δαπάνες, αλλά θα αποκατασταθούν και οι όποιες αδικίες…  Βέβαια το γεγονός πως και τα δύο συγχρόνως δε μπορούν να συμβούν, δεν έχει καμία σημασία, καθότι ως γνωστόν, στη χώρα των Λωτοφάγων τα χρυσόψαρα διαθέτουν μνήμη τριών μόνο δευτερολέπτων…

Αγαπητοί φίλοι, ας μη γελιόμαστε. Όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο περισσότερο ξεκαθαρίζει το τοπίο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια: Ο Σύριζα, αξιοποιώντας την δυναμική του, επιδιώκει με κάθε μέσο να αυξήσει την εκλογική επιρροή του, προκειμένου να αναδειχθεί πρώτο κόμμα, για πρώτη φορά στην ιστορία του. Η δίψα για εξουσία είναι τόσο μεγάλη που προφανώς έχει προκαλέσει σοβαρές πολιτικές-νοητικές δυσλειτουργίες στους ιθύνοντες της Κουμουνδούρου. Αλλά αν κάποτε, κατά τη διάρκεια των παρελθουσών εκλογικών αναμετρήσεων, οι αντιφατικές πολιτικές εξαγγελίες λειτουργούσαν ως πυροτεχνήματα, σήμερα δυστυχώς, δύνανται  να λειτουργήσουν ως το τελειωτικό χτύπημα που θα υποθηκεύσει το μέλλον ης χώρας για πάρα πολλά χρόνια…  

Υ.Γ. Όπως ίσως διαπιστώσατε, δεν ανέφερα καν το ζήτημα της καταγγελίας ή επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, το οποίο θυμίζει έντονα αντικείμενο Παπανδρεϊκής ρητορικής του 1981…  Για μερικά ζητήματα ακόμα και οι λέξεις χάνουν την όποια αξία τους…

Με εκτίμηση,                                                                                                                                            Η Αλογόμυγα