Tου Κώστα Iορδανίδη
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_07/06/2011_1295431. Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής στις 06.6.2011)
H κρίση της οικονομίας έχει αρχίσει να λειτουργεί υπονομευτικά για το πολιτικό σύστημα της χώρας, όπως αυτό διαμορφώθηκε στη διάρκεια της μεταπολιτεύσεως. Βουλευτές προπηλακίζονται, το Κοινοβούλιο λοιδορείται, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στοχοποιείται και η κοινωνία αποξενώνεται από την πολιτική της ηγεσία. Με δύο λόγια το σύστημα νοσεί.
Αποτελεί μικράν παρηγορία ότι η Ιστορία έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Στα μέσα της δεκαετίας του ’30, ο Γεώργιος Βλάχος διά των στηλών της «Κ» μιλούσε για την ανάγκη συγκροτήσεως «Διευθυντηρίου», προς επιβολή δραστικής θεραπείας στη νοσούσα Ελλάδα. Δεν θεωρούσε ο Βλάχος ότι η δικτατορία αποτελούσε λύση, διότι όπως έλεγε «δεν δημιουργεί σύστημα» που είναι απαραίτητο για να διοικηθεί μια χώρα, σε βάθος χρόνου. Διευθυντήριο δεν συγκροτήθηκε και ο Ιωάννης Μεταξάς επέβαλε δικτατορία, στις 4 Αυγούστου 1936.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 είχε εκδηλωθεί κρίση πολιτική, μείζονος διαστάσεως, διότι ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου επέμενε να αναλάβει το υπουργείο Αμύνης, όταν ο υιός του, Ανδρέας, κατηγορείτο ότι μετείχε σε συνωμοτική στρατιωτική οργάνωση. Παραιτηθείς από την πρωθυπουργία συνήγειρε τα πλήθη, η Ελλάς εβίωσε τον παλαιότερο «διχασμό», σε νέα έκδοση, το παλαιό καθεστώς συνετρίβη στη δίνη μιας ασυναρτησίας και οικτρά δικτατορία επεβλήθη για μία επταετία.
Οι αρχιτέκτονες του συστήματος της μεταπολιτεύσεως επέρριψαν την ευθύνη της κρίσεως του ’65 στον πρώην Βασιλέα Κωνσταντίνο και απηλλάγησαν από την Μοναρχία, αφού μετήλθαν διαφόρων τεχνασμάτων. Θεώρησαν ότι με αυτόν τον τρόπο έλυναν το «πολιτικό πρόβλημα» της χώρας. Το μόνον που επέτυχαν ήταν να εκτεθούν στην οργή και στην κατακραυγή του πλήθους, δίχως να είναι δυνατόν να μεταθέσουν ευθύνες στα Ανάκτορα.
Προβάλλουν ορισμένοι την ανάγκη δραστικής ανανεώσεως του πολιτικού συστήματος. Στην κοινοβουλευτική, όμως, δημοκρατία η ανάδειξη πολιτικού σχήματος προϋποθέτει περίοδο ωριμάνσεως. Ταχύτερη πορεία για την κατάκτηση της εξουσίας, από εκείνη του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει, και αυτή απαίτησε την πάροδο μιας επταετίας και έναν δαιμόνιο ηγέτη.
Στις δύο προηγούμενες περιπτώσεις κρίσεων -των μέσων της δεκαετίας του ’30 και του ’60- το κοινοβουλευτικό πολίτευμα κατελύθη. Και η μεν δικτατορία του Ιω. Μεταξά οδήγησε στο έπος της Αλβανίας και στη δημιουργία κοινωνικού κράτους, ενώ η δικτατορία των συνταγματαρχών στον ακρωτηριασμό και την κατοχή της Βόρειας Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα.
Η σημερινή Ελλάς βρίσκεται ακόμη στην αρχή μιας κρίσεως. Δεν έχουν κλείσει δύο εβδομάδες από τη στιγμή που εκδηλώθηκε η πρώτη οργανωμένη αντίδραση εναντίον του πολιτικού κόσμου στο σύνολό του. Αλλά η οργισμένη κοινωνία δεν δημιουργεί σύστημα, αυτός ο ρόλος ανήκει στους πολιτικούς.
Το σύστημα της μεταπολιτεύσεως θεώρησε ότι η ενσωμάτωση της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη διασφάλιζε το οικονομικό μέλλον της Ελλάδος, διαψεύσθηκε και οδηγούμεθα σε χρεοκοπία. Ας φροντίσει να διασφαλίσει το αντιπροσωπευτικό σύστημα, αποκαθιστώντας σχέσεις λειτουργικές με την κοινωνία, πριν οδηγηθεί σε κατάρρευση.
