Διακαής πόθος της Τρόϊκας είναι η συναίνεση των πολιτικών κομμάτων για την εφαρμογή του μνημονίου.
Και πως να μην είναι αφού και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι θα εκραγεί το ηφαίστειο που λέγεται Ελληνική κοινωνία.
Γνωρίζουν επίσης ότι το αίσθημα αυτογνωσίας και αυτοκριτικής που υπάρχει στον Ελληνικό λαό, όπου να’ναι θα γυρίσει και θα γίνει θυμός, οργή και θα φέρει επαναστατική διάθεση.
Και δεν εννοώ τα διάφορα συλλαλητήρια που διοργανώνονται – από ποιους άραγε ; - και ουσιαστικά είναι αυτή η ελεγχόμενη αντίδραση που θέλουν.
Είναι το άνοιγμα της βαλβίδας της χύτρας για να φύγει λίγος ατμός. Ελεγχόμενα.
Με αυτά που έγιναν μας έφεραν στο φιλότιμο και είπαμε «έχουν δίκιο». Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν έχει εκραγεί το ηφαίστειο. Σε συνδυασμό βέβαια με άλλες «συμπτώσεις» (τραγικό συμβάν στην MARFIN, έξαρση της εγκληματικότητας και δη των λαθρομεταναστών) μας έχουν σε καταστολή και αποπροσανατολισμένους.
Όσο ξετυλίγεται όμως το κουβάρι, και φαίνονται όλες οι πτυχές του θέματος, (διεθνή οικονομικά παιχνίδια, συμφέροντα ορισμένων δυνατών κρατών και προσώπων) τότε θα ξυπνήσουμε και θα αντιδράσουμε.
Γιατί μπορεί να είμαστε ένοχοι αλλά δεν είμαστε μαλάκες. Τουλάχιστον δεν είμαστε τόσο για πιστέψουμε ότι για το σημερινό χάλι φταίει ο συνταξιούχος, ο μισθωτός, τα κλειστά επαγγέλματα και ότι γενικότερα έχει βάλει στο στόχαστρο η Τρόϊκα και αυτή η «ευλογημένη» κυβέρνηση. Ή ακόμα να πιστέψουμε ότι ο Στρος Καν προσπάθησε να βιάσει την φτωχή πλην τίμια καμαριέρα…
Και βέβαια δεν είναι τόσο χαζοί (οι Τροϊκανοί) να πιστέψουν ότι θα συναινέσει η ευρύτερη Αριστερά. Αλλά αυτούς δεν τους λαμβάνουν υπόψη. Τα καταφέρνουν και μόνοι τους να διαλυθούν…
Για τους Μπακογιάννη και Καρατζαφέρη, επίσης δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ, αφού μόνο και μόνο η καψούρα τους να καταλάβουν κάποιο αξίωμα, φτάνει για να συναινέσουν. Ταϊζουν λίγο τον εγωισμό τους και έγινε η δουλειά.
Αποτελεί όμως απαίτηση η ΝΔ και ο Αντωνάκης να σκύψει το κεφάλι και να κάνει ό,τι του πουν, μιας και η υποταγή σε αυτά τα σχέδια είναι η παρακαταθήκη, το τίμημα αν θέλετε που πρέπει να πληρώσει για να γίνει πρωθυπουργός μια μέρα σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.
Τους τα ψιλοχάλασε με το Ζάπειο 1 και 2, και γενικότερα με την (δήθεν) αντιμνημονιακή του στάση. Θυμίζει λίγο πρακτκές του μετρ του είδους , «άλλα λέμε και άλλα κάνουμε», του παμμέγιστου Ανδρέα. (Ένας είναι ο Ανδρέας… φίλε μου Γιάννη)
Είναι σαν το σίγουρο σκύλο που έχεις για πολλά χρόνια, τον ταϊζεις τον ποτίζεις, τον έχεις στο σπίτι και ξαφνικά εκεί που τον ταϊζεις σου αγριεύει…..
«Κοίτα το κοπρόσκυλο» λες, και βγάζεις το ρολό εφημερίδας που έχεις, τον κανονίζεις και φεύγει με την ουρά στα σκέλια….
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένα πολιτικό ανάχωμα στην εφαρμογή των μέτρων που έχουν σχεδιάσει ειδικά για μας.
Συναίνεση λοιπόν το ζητούμενο.
Προς το παρόν η μοναδική συναίνεση που υπάρχει είναι τον λογαριασμό να τον πληρώσουν οι μη προνομιούχοι.
Οι μαλάκες δηλαδή.
Δηλαδή εμείς.
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
