Χρειάστηκε σχεδόν μία εβδομάδα για να συνέλθω από εκείνη την βραδιά.
Έχοντας υποστεί ένα άνευ προηγουμένου overdose «κουλτούρας» και πολιτισμού, μόλις σήμερα αισθάνθηκα έτοιμος να σας περιγράψω την περιπέτειά μου.
Που λέτε, συντρόφισσες και σύντροφοι, το βράδυ του προηγούμενου Σαββάτου ήμουν καλεσμένος σε μία μουσική (;) σκηνή, όπου εμφανιζόταν ένα συγκρότημα, παντελώς άγνωστο σε εμένα, αλλά ως απεδείχθη, γνωστό όμως σε όσους κινούνται στον ευρύτερο κουλτουριάρικο χώρο.
Για λόγους μυστήριους ένας πολύ καλός μου φίλος είχε επιλέξει να εορτάσει (!!!) εκεί την ονομαστική του εορτή. Δεν θα πω ποιος ήταν για να μην τον εκθέσω έτι περισσότερο. Το μόνο που θα πω είναι ότι γιόρταζε τώρα κοντά…
Για τους αυτούς λόγους θα κρατήσω για πάντα κρυφό ποιοι άλλοι ήταν στην παρέα μας, καθώς η αποκάλυψη αυτή είναι πλέον βέβαιο ότι θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην πολιτική καριέρα τους…
Άργησα να πάω, καθότι προηγουμένως είχα παρακολουθήσει την θεατρική παράσταση «Η σεξουαλική ζωή του κύριου και της κυρίας Νικολαϊδη», την οποία συνιστώ μόνο και μόνο για τον φανταστικό Ζουγανέλη. Άπαικτος!!!
Μπαίνουμε λοιπόν με τη σύζυγό μου (αν και δεν ήθελε πολύ να «φάμε» πόρτα, καθώς ήμασταν καλύτερα ντυμένοι … απ’ όσο επέτρεπε ο χώρος) και το πρώτο σοκ που έπαθα ήταν ότι δεν έπεφτε καρφίτσα, καίτοι ο χώρος ήταν αρκετά μεγάλος.
Το δεύτερο σοκ ήταν ότι ήμασταν πρώτο τραπέζι πίστα. Προφανώς ο εορτάζων ήθελε να απολαύσουμε από κοντά τους καλλιτέχνες, αν και όπως αποδείχθηκε καλύτερα να είμαστε πιο κοντά προς την έξοδο…
Εκτός από την παρέα μας, ο πιο δεξιός ήταν Πασοκτζής της Αριστερής Πρωτοβουλίας του παμμέγιστου Παναγιωτακόπουλου…
Αν διεξάγονταν εκείνη τη στιγμή εκλογές, στο εκλογικό τμήμα του εν λόγω μαγαζιού, πρώτη πολιτική δύναμη θα αναδεικνυόταν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής. Για την τρίτη θέση θα διαγκωνίζονταν το ΚΚΕ με την Αριστερή Συμμαχία. Πέμπτο κόμμα με κάτω του 8% το ΠΑΣΟΚ…
Αν ποτέ ξεκινήσει η επανάσταση, θα γίνει από αυτό το μαγαζί…
Αξίζει να σημειωθεί ότι είμασταν το μόνο τραπέζι μαζί με το διπλανό μας που είχαν δωδεκάρι ουίσκι. Δίπλα μας, λοιπόν, ήταν ο μόνο άλλος που υπήρχε στο μαγαζί και έφερνε για δεξιός, ο οποίος «διασκέδαζε» μετρώντας τους προβολείς στο ταβάνι…
Ειλικρινά, δεν είχα ματακούσει ΟΥΤΕ ένα τραγούδι. Βέβαια, παρατηρώντας τους υπόλοιπους θαμώνες, διαπίστωσα ότι μόνο εγώ τελικά στερούμουν της εν λόγω μουσικής παιδείας, καθώς άπαντες σχεδόν σιγοτραγουδούσαν τραγούδια σε μία ακατάληπτη σε εμένα γλώσσα.
Το κλου της βραδιάς ήταν ότι ο επικεφαλής καλλιτέχνης του συγκροτήματος πριν από κάθε σχεδόν τραγούδι, προέβαινε σε ανάλυση της κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικής καταστάσεως υπό το πρίσμα της ηθικής με πινελιές από τον Αριστοτέλη…
Ομολογώ πάντως ότι πέρασα θαυμάσια, καθότι οι άνδρες της παρέα μας, έχοντας υψηλή αίσθηση του χιούμορ δεν αφήσαμε τίποτε ασχολίαστο. Μάλιστα εδέχθην παρατήρηση για την βροντώδη φωνή μου (τι πρωτάκουστο…).
Η επιλογή του εορτάζοντος απεδείχθη λίαν επιμορφωτική.
Κάποια στιγμή, όλα τα «ωραία» κάποια στιγμή ευτυχώς τελειώνουν και άπαντες ανανεώσαμε το ραντεβού μας σε γνωστό πολιτιστικό κέντρο (σύμφωνα με την γνωστή ρήση του μακαρίτη Γιαννόπουλο) για να έλθουμε στα ίσια μας.
Υ.Γ. Ατάκα της βραδιάς από μέλος της παρέας: «Μην στεναχωριέσαι, σε λίγο θα παίξουν και ελληνικά…»
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
