Ας πάρουμε λοιπόν τις ομάδες μία μία με την σειρά κατάταξης.
ΙΣΠΑΝΙΑ. Νίκησε το ποδόσφαιρο είπαν όλοι. Συμφωνώ απόλυτα, ήταν η καλύτερη ομάδα.
ΟΛΛΑΝΔΙΑ. Θα τα κρίμα για το ποδόσφαιρο να το πάρει. Εδώ δεν το πήρε η Ολλανδία του 70, η Ολλανδία με Γκούλιτ, Βαν Μπάστεν, Κούμαν Ράικαρντ και τόσους άλλους. Ακόμα και η χρυσή φουρνιά του Άγιαξ το 98 ήταν κλάσεις ανώτερη από αυτούς που είχαν φέτος οι Οράνιε.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ. Πάντα δυνατοί οι Γερμανοί (εδώ το 2002 η άθλια εθνική τους τότε πήγε τελικό) τους κάτσαν και οι 2 4αρες με 2 μεγάλα ονόματα σε ελεύθερη πτώση. Που πήγε άραγε η Άρεια φυλή; Τι πολυεθνικό μείγμα ήταν αυτό;
ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ. Η ευχάριστη έκπληξη. Τρομερή παρουσία ο Φορλάν, έκανε παπάδες. Έπιασε η σκέψη του προπονητή τους που από το κέντρο και μπροστά πήρε μόνο παίχτες άξονα αφήνοντας εκτός αποστολής τους πολύ δυνατούς παίχτες άκρων που έχει η Ουρουγουάη.
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ. Ο Ντιέγκο είναι για τους Αργεντίνους ότι είναι ο Βούδας για τους βουδιστές. Εδώ τον αποθέωσαν κιόλας με υποδοχή μετά από ντόρτια. Και γώ μαζί τους λοιπόν, για όσα μας χάρισε σαν ποδοσφαιριστής παρά την πίκρα. Για όσους δεν γνωρίζουν, ματς της Αργεντινής είτε είναι φιλικό είτε είναι προκριματικά μουντιάλ δεν χάνω. Είχα δει να τρώμε 6 γκολ από την Βολιβία! Και πολλά άλλα. Ήξερα τι ερχότανε δυστυχώς.
ΒΡΑΖΙΛΙΑ. Δηλαδή τι περίμενε ο funky Ντούνγκα; Ότι με κέντρο τον Ζιλμπέρτο και Φελίπε Μέλο και επιλογές τύπου εκτός αποστολής ο Πάτο μέσα ο Μπατίστα!!!!!!!!!! θα έπαιρνε μουντιάλ; Αυτοαποκλειστήκαν.
ΓΚΑΝΑ. Η μοναδική ομάδα της Αφρικής που διακρίθηκε, χωρίς τον Εσιέν μάλιστα. Τραγικός ο τρόπος που αποκλείστηκαν.
ΠΑΡΑΓΟΥΑΗ. Συμπαγής ομάδα, κέρδισε τις εντυπώσεις. Δεν έπαιζε και η ψυχή και καλύτερος παίχτης τους στην εθνική, Καμπάνας, που έφαγε σφαίρα στο κεφάλι σε ένα μπαρ στο Μεξικό. Έχουν και ωραίο σύστημα παραγουανοποίησης αργεντίνων ποδοσφαιριστών.
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ. Τι losers είναι αυτοί. Το 2004 τους σημάδεψε για πάντα.
ΣΛΟΒΑΚΙΑ. Ακόμα μια ευχάριστη έκπληξη. Παίξανε πολύ ωραία μπάλα πάρα το γεγονός ότι το αστέρι τους, υποτίθεται, ο Χάμτσικ, ήταν ο χειρότερος παίχτης τους.
ΑΓΓΛΙΑ. Μια από τα ίδια. Αχαρακτήριστη παρουσία συνολικά. Ο Καπέλο έχει ξεκουτιάνει. Ξέθαψε τον Χέσκεϊ με 2 γκολ στο πρωτάθλημα. Δεν έπαιρνε τουλάχιστον το συμπαίχτη του στην Άστον Βίλα που έβαλε 13 γκολ, είναι και 23 ετών, τον Αγκμπολανχόρ.
Ν.ΚΟΡΕΑ. Η αχώνευτη ομάδα της Ασίας μετά τα όργια υπέρ τους το 2002 δεν με έπεισε. Ψιλοτυχερή που πέρασε τον όμιλο.
ΜΕΞΙΚΟ. Πάντα μαχητικό, πάντα με καλή παρουσία, πάντα δυσκολεύει τις μεγάλες ομάδες, αλλά πάντα τόσο λίγο για κάτι παραπάνω...
ΧΙΛΗ. Αρκετοί τεχνίτες ποδοσφαιριστές, αλλά τρομερές αδυναμίες συνολικά ως ομάδα.
ΗΠΑ. Στο ποδόσφαιρο είναι το μοναδικό πράγμα που οι Αμερικανοί είναι τόσο συμπαθείς από τον περισσότερο κόσμο. Μάλλον γιατί εκεί είναι αδύναμοι...
ΙΑΠΩΝΙΑ. Τρομεροί οι Ιάπωνες. Τι τρέξιμο ήταν αυτό και ο Χόντα έβγαλε μάτια. Η αγαπημένη ομάδα μου από τις μικρές σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο.
Ν. ΑΦΡΙΚΗ. Ως ομάδα τίποτα το ιδιαίτερο. Ωραίο το γκολ της πρεμιέρας του καλού παίχτη με το φοβερό όνομα Τσαμπαλάλα. Τους μίσησε όλος ο πλανήτης για τις βουβουζέλες
ΓΑΛΛΙΑ. Όργια, φάπες, "η στάση του Νίκα", συγνώμη του Εβρά ήθελα να πω, ένας κωμικός προπονητής έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σιγουρέψουν το νέο Βατερλό.
ΕΛΛΑΔΑ. Πήραμε την πρώτη μας νίκη. Ο Ρεχάγκελ έκανε πάλι τα δικά του, αλλά μετά από τον απόλυτο σύγχρονο άθλο του 2004 πως τολμάνε και μιλάνε κάποιοι άμπαλοι δημοσιογράφοι για τον Όττο. Τι να του πούνε δηλαδή από τη ζωή τους;
ΝΙΓΗΡΙΑ. Πολλοί μαύροι μαζί προκοπή μηδέν.
ΣΛΟΒΕΝΙΑ. Αξιοπρεπής παρουσία αυτή τη φορά, γιατί στην Κορέα ήταν τραγικοί.
ΑΛΓΕΡΙΑ. Λίγο τους νοιάζει τους Αλγερινούς το τι έγινε στο μουντιάλ. Περισσότερο τους ενδιαφέρει το γεγονός ότι πετάξανε έξω τη μόνιμη νικήτρια των Κόπα Άφρικα, μισητή για αυτούς Αίγυπτο στα μπαράζ.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ. Ξεκίνησαν χάλια, σώσανε όμως την παρτίδα μετά, και αποχώρησαν με αξιοπρέπεια.
ΣΕΡΒΙΑ. Παρά τις προσδοκίες τα κάναν πάλι μαντάρα.
ΔΑΝΙΑ. Καλή ομάδα, αλλά οι δυνατότητες της ήταν μέχρι να προκριθεί στο μουντιάλ, άντε να πάρει όπως φέτος και καμία νίκη.
ΚΑΜΕΡΟΥΝ. 3 ήττες. Αυτό τα λέει όλα για το Καμερούν.
Ν. ΖΗΛΑΝΔΙΑ. Φύγανε αήττητοι με 3 ισοπαλίες. Συγκλονιστικό, φαντάζομαι, για μια ομάδα που οι περισσότεροι παίχτες είναι ερασιτέχνες και έχουν μια επαγγελματική ομάδα μόνο που παίζει στο πρωτάθλημα Αυστραλίας.
ΙΤΑΛΙΑ. Το χειρότερο ρόστερ που κατέβασε ποτέ η Ιταλία σε μουντιάλ με διαφορά. Φυσικό που βγήκε 4η σε όμιλο με Παραγουάη, Σλοβακία και Ν. Ζηλανδία. Κρίμα για το Λίπι, χάλασε την εικόνα του μετά το θρίαμβο του 2006.
ΑΚΤΗ ΕΛΦΑΝΤΟΣΤΟΥ. Τέτοια φουρνιά, τόσοι και τόσοι παιχταράδες, και να μην μπορούν να πάρουν ούτε Κόπα Άφρικα (είχαν πάρει ένα το ΄92) οι προκάτοχοι τους. Πόσο μάλλον να διακριθούν σε μουντιάλ.
Β. ΚΟΡΕΑ. Αφού δεν τους εκτέλεσε ο Κιμ Γιονκ Ιλ (ηγέτης της Β. Κορέας), επειδή φάγανε 7 από τους Πορτογάλους, πάλι καλά..
ΕΛΒΕΤΙΑ. Επειδή δεν τους γουστάρω ποδοσφαιρικά (λόγω Μπλάτερ), χάρηκα πολύ που αποκλειστήκανε.
ΟΝΔΟΥΡΑ. Ήταν αρκετό για αυτούς η συμμετοχή τους ξανά σε μουντιάλ μετά το 1982. Τους συμπαθώ ιδιαίτερα, γιατί με το Χ με την Ελβετία και την πέταξαν έξω και μας πλήρωσαν πολύ καλά εκείνη τη μέρα.
Για το τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους πολυαγαπημένους μου δημοσιογράφους. Όλοι ακούσατε τι λέγανε και γελάσατε κατά τη διάρκεια του μουντιάλ αλλά τρεις μου έχουν μείνει αξέχαστοι. Ο κ. Θεοφιλόπουλος, που έκραζε τον ...Ινιέστα κατά την διάρκεια του τελικού, ο σπορκάστερ της ΝΕΤ, που έλεγε οφσάιντ, το γκολ του Κλόζε στο ματς με την Αγγλία (δεν υπάρχει οφσάιντ από βολέ) και ο κ. Γεωργίου, που έλεγε που πάει η Αγγλία με το Λάμπαρντ μετά το ματς με την Αλγερία. Δηλαδή δεν του αρέσει ούτε ο Λάμπαρντ που μόνο με τη Τσέλσι έχει βάλει 105 γκολ και είναι χαφ.
ΕΡΥΘΡΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ
