Γιατί κλαίει, μάνα, το παιντί;
Ο Πρόεδρος George κατάφερε σε ένα απόγευμα, ό, τι δεν κατάφερε ο Τσίπρας έναν ολόκληρο μήνα, τον περασμένο Δεκέμβριο… Έφαγε κατάμουτρα τα χημικά των ΜΑΤ και πρόσθεσε στο βιογραφικό του το προφίλ του λαϊκού αγωνιστή!
Εύγε, μπράβο, ζήτω!
Πάντως, στην Κυβέρνηση δεν έχουν καμία αίσθηση του χιούμορ… Έπρεπε ν’ αφήσουν τα τρακτέρια ν’ ανέβουν στο κέντρο.
Φαντάζεστε σκηνικό, 400 τρακτέρ ν’ ανεβαίνουν πρωί πρωί, εν ώρα αιχμής, τη Συγγρού; Μούρλια! Σκηνές απείρου κάλους!!!
Και τώρα που το σκέφτομαι. Φαντάζεστε το ίδιο βράδυ να κατεβαίνουν τη Συγγρού; Ε, ρε τι 'χάσαν τα «κορίτσια». Κρίμα κι άδικο!
Υ.Γ.: Αφιερωμένα στον Πρόεδρο George: «Κάτω στον Πειραιά στο μουράγιο, έκλαψα μια φορά, μα τον άγιο …. μάτια βουρκωμένα, παραπονεμένα ….» (Sir Μπιθι).
Υ.Γ. 2: Οι Κρήτες αγρότες πετάγαν στα ΜΑΤ πατάτες, ντομάτες και άλλα κηπευτικά κλπ. Εάν είχαν ανέβει μαζί τους και αγρότες απ’ τα Ζωνιανά, τι θα πέταγαν άραγε;;;
Υ.Γ. 3 (άσχετο, αλλά καλό): Τι έκανε ο Καραγκούνης στο γάμο του, όταν η γυναίκα του, στο «η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» τού πάτησε το πόδι; Έπεσε κάτω και ζήτησε πέναλτι !
Σεμνός & Ταπεινός
